Προστάτης -επιβάτης

Ο προστάτης -αδενώματος, που ονομάζεται επίσης καλοήθη υπερπλασία του προστάτη (DGPZ), είναι μια εξαιρετικά κοινή ασθένεια στους άνδρες άνω των 40 ετών. Σε αυτή την ασθένεια, εμφανίζεται η καλοήθη ανάπτυξη του αδενικού ιστού του προστάτη, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε συμπίεση της ουρήθρας, τα μειωμένα ούρα ρέουν από την ουροδόχο κύστη και ως εκ τούτου δυσάρεστες αισθήσεις κατά τη διάρκεια της ούρησης. Ο προστάτης -αδενώμα μπορεί επίσης να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα με την ουροδόχο κύστη και τα νεφρά.

Σε αυτό το άρθρο συζητούνται οι αιτίες και τα συμπτώματα του αδενώματος του προστάτη καθώς και οι σύγχρονες μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας αυτής της νόσου. Υπάρχουν πολλές αποτελεσματικές μέθοδοι για τη θεραπεία της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη, συμπεριλαμβανομένης της φαρμακευτικής θεραπείας και των ανοικτών χειρουργικών επεμβάσεων, αλλά και των ελάχιστα επεμβατικών μεθόδων χειρουργικής θεραπείας. Εάν συμβούν τα πρώτα συμπτώματα της νόσου, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό που λαμβάνει υπόψη τα συμπτώματά σας, το μέγεθος της υπερπλασίας και τη γενική κατάσταση της υγείας σας και σας προσφέρει την καλύτερη επιλογή θεραπείας.

Αιτιολογικό

Μέχρι στιγμής δεν είναι απολύτως σαφές ποιοι λόγοι οδηγούν σε αύξηση του προστάτη. Ωστόσο, αυτό μπορεί να οφείλεται σε μια αλλαγή στην ισορροπία των ορμονών του φύλου στο αρσενικό σώμα. Καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους, οι άνδρες παράγουν τεστοστερόνη, αρσενική ορμόνη και μια μικρή ποσότητα οιστρογόνου, γυναικεία σεξουαλική ορμόνη. Όταν το σώμα μεγαλώνει, η ποσότητα της ενεργού τεστοστερόνης μειώνεται στο αίμα, ενώ η ποσότητα οιστρογόνου παραμένει περίπου στο ίδιο επίπεδο. Μελέτες έχουν δείξει ότι το υψηλότερο κλάσμα οιστρογόνου που διεισδύει στον αδένα του προστάτη μπορεί να αυξήσει τη δραστηριότητα των ουσιών που επιταχύνουν την ανάπτυξη της αποθήκης του προστάτη.

Μια άλλη θεωρία δείχνει το ρόλο μιας άλλης αρσενικής σεξουαλικής ορμόνης - digidrostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostostoston Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και αν η τεστοστερόνη αρχίσει να πέφτει στο αίμα, ο αδένας του προστάτη εξακολουθεί να δίνει υψηλό βαθμό διψιδοτεστοστερόνης, γεγονός που μπορεί να κάνει τα κύτταρα του προστάτη να συνεχίσουν να αναπτύσσονται.

Ο προστάτης βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ουροδόχο κύστη. Η ουρήθρα (ή η ουρήθρα), η οποία αφαιρεί τα ούρα από την ουροδόχο κύστη, τρέχει μέσα από τη μέση του προστάτη. Λόγω αυτής της ανατομικής δομής, ένας αυξημένος προστάτης μπορεί να εμποδίσει τη ροή των ούρων.

Παράγοντες κινδύνου για την αύξηση του προστάτη:

1. Ηλικία. Στους άνδρες κάτω των 40 ετών, παρατηρούνται σπάνια τα συμπτώματα αύξησης του αδένα του προστάτη. Περίπου το 30% των ανδρών βιώνουν μέτρια συμπτώματα για έως και 60 χρόνια και περίπου 50% - έως και 80 χρόνια.
2. Η παρουσία ενός DGPZ σε συγγενείς. Για παράδειγμα, εάν οι συγγενείς του αίματος έχουν έναν πατέρα ή έναν αδελφό, έχουν προβλήματα με τον αδένα του προστάτη, αυτό σημαίνει ότι μπορούν επίσης να έχουν αυξήσει τον κίνδυνο υπερπλασίας του προστάτη.
3. Άλλες ασθένειες όπως ο διαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και η στυτική δυσλειτουργία. Μελέτες δείχνουν ότι ο διαβήτης, η στυτική δυσλειτουργία καθώς και οι καρδιακές παθήσεις και τα αιμοφόρα αγγεία μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο DGPZ σε ορισμένες περιπτώσεις.
4. Ζωή. Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο DGPZ και οι φυσικές ασκήσεις μπορούν να μειώσουν αυτόν τον κίνδυνο.

Παρ 'όλα αυτά, η παρουσία ενός από τους παράγοντες που αναφέρθηκαν παραπάνω δεν είναι η βάση που πιστεύουν ότι σίγουρα θα αναπτύξουν έναν προστάτη.

Συμπτώματα

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων σε διαφορετικά άτομα με αδενώμα του προστάτη είναι διαφορετική.

Τα γενικά σημεία και τα συμπτώματα της DGPZH περιλαμβάνουν:

• Συχνή ή επείγουσα ούρηση.
• Αυξάνοντας την αρχαία τη νύχτα (Nokturia).
• Την αδυναμία να είναι εντελώς άδειο. Φυσαλλίδα.
• Η παρουσία του υπολειπόμενου όγκου των ούρων στην ουροδόχο κύστη.
• Αδύναμο ρεύμα ούρων ή περιοδικές στάσεις κατά την ούρηση.
• Η πολυπλοκότητα της έναρξης της ούρησης.
• Ανάπτυξη ούρων στο τέλος της ούρησης.
• Κοινές λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.
• Η πλήρης αδυναμία ούρησης (Anuria).
• Η παρουσία αίματος στα ούρα (αιματουρία).

Είναι γνωστό ότι το μέγεθος του προστάτη δεν καθορίζει απαραιτήτως τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων του. Μερικοί άνδρες με ελαφρώς διευρυμένο προστάτη μπορούν να έχουν σοβαρά συμπτώματα, ενώ άλλοι άνδρες μπορεί να είναι ασήμαντοι ακόμη και με εξαιρετικά διευρυμένους αδένες του προστάτη. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς χαρακτηρίζονται από τη σταδιακή επιδείνωση των συμπτωμάτων με την πάροδο του χρόνου. Είναι εξαιρετικά σπάνιο ότι τα συμπτώματα μπορούν να σταθεροποιηθούν ή ακόμη και να βελτιωθούν με την πάροδο του χρόνου.

Διάγνωση

Σε περίπτωση υποψίας του DGPZ, ο γιατρός σας θέτει λεπτομερείς ερωτήσεις σχετικά με την παρουσία συμπτωμάτων της νόσου και διεξάγει μια φυσική εξέταση. Αυτή η αρχική φάση μπορεί να περιλαμβάνει:

1. Μια έρευνα για τον εντοπισμό συμπτωμάτων και παραγόντων κινδύνου της νόσου.
2. Ορθή εξέταση των δακτύλων. Προκειμένου να αξιολογηθεί το μέγεθος και το σχήμα του προστάτη, ο γιατρός πρέπει να εισάγει ένα δάχτυλο στο ορθό. Αυτή η μελέτη είναι εξαιρετικά ενημερωτική και σας δίνει τη δυνατότητα να καταλήξετε στο κύριο συμπέρασμα σχετικά με την κατάσταση του προστάτη.
3. Ανάλυση ούρων. Μια ανάλυση του δείγματος των ούρων σας μπορεί να βοηθήσει στην εξάλειψη των λοιμώξεων ή άλλων ασθενειών που μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα.
4. Δείγμα αίματος. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος μπορούν να υποδεικνύουν τη διαθεσιμότητα των προβλημάτων των νεφρών.
5. Δοκιμές αίματος για αντιγόνο ειδικού προστάτη (PSA). Ο σκύλος είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται μόνο από έναν ιστό του προστάτη. Όταν ο προστάτης είναι υγιής, μόνο ένα πολύ μικρό σκυλί βρίσκεται στο αίμα. Η δοκιμή μπορεί να πραγματοποιηθεί στο γραφείο για εργαστηριακό, νοσοκομείο ή γιατρό. Δεν απαιτείται ειδική εκπαίδευση. Η ταχεία αύξηση του σκύλου μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι συμβαίνει η ταχεία ανάπτυξη του ιστού του προστάτη. Το DGPZH είναι μία από τις πιθανές αιτίες υψηλής περιεκτικότητας σε PSA. Η φλεγμονή του προστάτη ή της προστατίτιδας είναι μια άλλη συχνή αιτία του υψηλού περιεχομένου του σκύλου.

Μετά τη διεξαγωγή μιας πρώτης εξέτασης και των απαραίτητων δοκιμών, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει πρόσθετες μελέτες για να επιβεβαιώσει την παρουσία ενός DVGPH και να αποκλείσει άλλες συνθήκες. Αυτές οι δοκιμές μπορούν να περιλαμβάνουν:

1. Ουροδυναμική εξέταση. Σε αυτή τη μελέτη, ο ασθενής ουρλιάζει σε ένα δοχείο που συνδέεται με μια ειδική συσκευή που μετρά τη δύναμη και τον όγκο της ηλεκτρικής ενέργειας ενώ ουρλιάζει. Τα αποτελέσματα των δοκιμών συμβάλλουν στην επιδίωξη της δυναμικής της ανάπτυξης της νόσου και να καθορίσουν εάν η κατάστασή τους γίνεται καλύτερη ή χειρότερη.
2. Δοκιμή για τον υπολειμματικό όγκο των ούρων. Αυτή η δοκιμή δείχνει αν μπορείτε να αδειάσετε εντελώς την ουροδόχο κύστη σας. Η δοκιμή μπορεί να διεξαχθεί χρησιμοποιώντας μια μελέτη υπερήχων ή με την εισαγωγή ενός καθετήρα στην ουροδόχο κύστη αφού συνέβαλε στη μέτρηση πόσα ούρα παραμένουν στην ουροδόχο κύστη σας.
3. Διατηρώντας ένα 24ωρο ημερολόγιο ούρων. Η καταχώριση της ούρησης και η ποσότητα των ούρων μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη εάν συμβαίνει περισσότερο από το ένα τρίτο της καθημερινής σας ούρησης τη νύχτα.
4. Υπερηχογράφημα. Ταυτόχρονα, το UZ-Zond εισάγεται στο ορθό για να μετρήσει το μέγεθος και να αξιολογήσει την κατάσταση του προστάτη.
5. Εξέταση της ουροδόχου κύστης (κυστεοσκόπηση). Σε αυτή τη μελέτη, ένας ευέλικτος καθετήρας με κάμερα στο τέλος (κυστεοσκόπιο) εισάγεται στην ουρήθρα έτσι ώστε ο γιατρός να μπορεί να δει την εσωτερική επιφάνεια της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης.
6. Βιοψία προστάτη. Μπορεί να είναι απαραίτητο να απομακρυνθούν τα δείγματα ιστού του προστάτη για να αποκλειστούν ο καρκίνος του προστάτη.

Θεραπεία

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές επιλογές θεραπείας για το prostateada. Εσείς και ο γιατρός σας πρέπει να αποφασίσετε ποιες θεραπείες σας ταιριάζουν περισσότερο. Μερικές φορές ένας συνδυασμός διαφορετικών μεθόδων λειτουργεί καλύτερα. Οι ελαφρές περιπτώσεις DHCH μπορεί να μην χρειάζονται θεραπεία.

Οι κύριοι τύποι θεραπείας για το αδένωμα του προστάτη είναι:

• Ενεργή παρατήρηση της νόσου.
• Φαρμακευτική θεραπεία.
• Μικρή επεμβατική λειτουργία.
• Χειρουργικές επεμβάσεις.
• Ενεργή παρατήρηση.

Εάν ο γιατρός σας προτιμά αυτή την επιλογή, η ασθένειά σας παρακολουθείται προσεκτικά χωρίς φάρμακα ή χειρουργικές επεμβάσεις. Ταυτόχρονα, εξετάζονται ετησίως. Εάν τα συμπτώματά σας επιδεινωθούν ή εμφανίζονται νέα συμπτώματα, ο γιατρός σας μπορεί να σας προσφέρει ενεργή θεραπεία. Οι άνδρες με ήπια συμπτώματα μπορούν να είναι καλοί υποψήφιοι για ενεργό παρατήρηση. Οι άνδρες με μέτρια συμπτώματα που δεν ενοχλούν είναι επίσης καλοί υποψήφιοι.

Το πλεονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι δεν υπάρχουν παρενέργειες, αλλά είναι πιθανό ότι είναι πιο δύσκολο να μειωθεί τα συμπτώματα.

Ιατρική θεραπεία

Άλφα αναστολέας

Οι αναστολείς άλφα είναι φάρμακα που χαλαρώνει τους μύες της ουρήθρας, του προστάτη και της ουροδόχου κύστης. Βελτιώνουν την εκροή των ούρων και μειώνουν τα συμπτώματα του DHCH χωρίς να επηρεάζουν το μέγεθος του προστάτη. Οι αναστολείς Alfa περιλαμβάνουν Alfuzoosin, terazozin, doxazosin και tamsulosin.

Ένα από τα πλεονεκτήματα των Alpha Blockers είναι ότι αρχίζουν να εργάζονται αμέσως μετά την είσοδο. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορούν να περιλαμβάνουν ζάλη, κόπωση και προβλήματα με την εκσπερμάτιση.

Οι άνδρες από μέτρια έως βαριά DGPZ και άνδρες που ανησυχούν για τα συμπτώματά τους είναι καλοί υποψήφιοι για να ξεκινήσουν τη θεραπεία με άλφα αναστολείς.

Αναστολείς αναγωγάσης 5-άλφα

Οι αναστολείς της αναγωγάσης 5-άλφα είναι φάρμακα που εμποδίζουν την παραγωγή διυδροτεστοστερόνης, αρσενικής ορμόνης που μπορεί να συσσωρευτεί στον προστάτη και να προκαλέσει την ανάπτυξή της. Αυτά τα φάρμακα οδηγούν σε μείωση του μεγέθους του προστάτη και αυξάνουν την εκροή ούρων. Αυτά τα φάρμακα περιλαμβάνουν finatorid και dutasteride.

Αυτά τα φάρμακα μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης επιπλοκών DHCH. Μειώνουν επίσης την πιθανότητα να χρειαστείτε μια επιχείρηση στο μέλλον. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν τη στυτική δυσλειτουργία και τη μείωση της λίμπιντο (σεξουαλική κίνηση). Ταυτόχρονα, πρέπει να συνεχίσουν να λαμβάνουν δισκία για να αποτρέψουν τα συμπτώματα της νόσου που επαναλαμβάνεται.

Συνδυασμένη θεραπεία

Στη συνδυασμένη θεραπεία, χρησιμοποιούνται μαζί οι αναστολείς άλφα και οι αναστολείς της αναγωγάσης 5-άλφα. Οι πιθανοί συνδυασμοί φαρμάκων περιλαμβάνουν φινυριδικά και δοξασοσίνη ή dutastasteride και ταμσουλοζίνη. Ο ουρολόγος σας μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει ένα συνδυασμό αναστολέων άλφα και φαρμάκων, τους οποίους οι αναστολείς υποδοχέα μουσκαρίνης καλούνται όταν έχουν συμπτώματα υπερκινητικότητας της ουροδόχου κύστης. Με μια υπερκινητική ουροδόχο κύστη, οι μύες της ουροδόχου κύστης είναι ανεξέλεγκτοι και προκαλούν αύξηση της συχνότητας ούρησης, ξαφνικά επιθυμεί, επείγουσες ακράτεια ούρων και ούρων. Η φαρμακευτική αγωγή με αντιμοσαρίνη είναι φάρμακα που χαλαρώνει τους μύες της ουροδόχου κύστης.

Η συνδυασμένη θεραπεία βελτιώνει σημαντικά τα συμπτώματα και εμποδίζει την επιδείνωση της κατάστασης του DHGPH. Ωστόσο, αξίζει να θυμηθούμε ότι κάθε φάρμακο μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες. Εάν παίρνετε δύο φάρμακα, μπορείτε να έχετε περισσότερες παρενέργειες από ό, τι αν έχετε λάβει μόνο ένα φάρμακο.

Εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας

Η αυτοαξιολόγηση, η χρήση της παραδοσιακής ιατρικής ή της θεραπείας χρησιμοποιώντας διάφορα βότανα (βοτανικά φάρμακα) δεν συνιστάται για τους ιατρικούς εργαζόμενους. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι η χρήση αυτής της θεραπείας δεν είναι αποτελεσματική και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτη ζημιά. Επιπλέον, τα βότανα και τα βιολογικά ενεργά πρόσθετα τροφίμων (συμπληρώματα διατροφής) δεν υπάρχουν η ίδια δοκιμαστική διαδικασία με τα φαρμακευτικά προϊόντα. Ως αποτέλεσμα, η ποιότητα και η καθαριότητα των προσθέτων που πωλούνται χωρίς συνταγή μπορεί να διαφέρει.

Μικρές επεμβατικές χειρουργικές επεμβάσεις

Οι ελάχιστα επεμβατικές παρεμβάσεις διεξάγονται με ελάχιστη αναισθησία και υποδεικνύουν ταχύτερη ανάκαμψη. Πολύ συχνά η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί απευθείας στο γραφείο του γιατρού ή σε κέντρο εξωτερικών ασθενών.

Η άμεση ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα μιας ελάχιστα επεμβατικής λειτουργίας. Σε πολλούς άνδρες, η εκροή ούρων και ο έλεγχος της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης βελτιώνονται μετά την εφαρμογή ελάχιστα επεμβατικών παρεμβάσεων. Εάν αντιμετωπίζετε προβλήματα με την ούρηση, την απόφραξη της ουροφόρου οδού, τις πέτρες στην ουροδόχο κύστη, το αίμα στα ούρα, την παρουσία του υπολειμματικού όγκου ούρων ούρων στην ουροδόχο κύστη μετά την εκκένωση ή την επίδραση της λήψης φαρμάκων στην ουροδόχο κύστη, το επόμενο βήμα στη θεραπεία της ασθένειας.

Ωστόσο, είναι γνωστό ότι οι χειρουργικές παρεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων των ελάχιστα επεμβατικών, έχουν τον κίνδυνο παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένων:

• Λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.
• Αίμα στα ούρα.
• Καίνε κατά την ούρηση.
• Η ανάγκη για συχνότερη εκκένωση της ουροδόχου κύστης.
• Ξαφνική ούρηση.
• Στυτική δυσλειτουργία.

Οι μέθοδοι με ελάχιστα επεμβατικές λειτουργίες περιλαμβάνουν:

1. Μια ειδική συσκευή χρησιμοποιείται σε αυτή τη διαδικασία για την αύξηση ενός προστάτη (ή μεθοδολογίας του πινγκ) για την εγκατάσταση μικροσκοπικών εμφυτευμάτων στον προστάτη. Αυτά τα εμφυτεύματα ανυψώνονται στην κορυφή και διατηρούν έναν διευρυμένο προστάτη σε αυτή τη θέση, ενώ η πίεση στην ουρήθρα μειώνεται και βελτιώνεται η εκροή ούρων. Σε αυτή την περίπτωση, η καταστροφή ή η απομάκρυνση του ιστού του προστάτη δεν συμβαίνει. Το Pul μπορεί να παραχθεί τόσο με τοπική όσο και με γενική αναισθησία. Οι περισσότεροι ασθενείς παρατηρούν βελτίωση των συμπτωμάτων εντός 2 εβδομάδων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο πόνος ή η καύση μπορεί να συμβεί κατά την ούρηση, αίμα σε ούρα ή σταθερή έντονη ούρηση. Συνήθως αυτές οι παρενέργειες πραγματοποιούνται μέσα σε δύο έως τέσσερις εβδομάδες. Οι καλοί υποψήφιοι για την αύξηση του σωλήνα ούρων του προστάτη μπορούν να έχουν ασθενείς με άλλα προβλήματα υγείας ή ασθενείς στο ιατρικό ιστορικό για τους οποίους η χειρουργική παρέμβαση έχει υψηλό κίνδυνο.
2. Transurethral Microwave θερμοθεραπεία (ή μέθοδος TUMT) -Σε αυτή τη διαδικασία, τα μικροκύματα χρησιμοποιούνται για την καταστροφή του ιστού του προστάτη. Πρώτον, ο γιατρός θέτει έναν καθετήρα μέσω της ουρήθρας στον προστάτη και στη συνέχεια στέλνει μικροκύματα που είναι εγκατεστημένα στον καθετήρα για να θερμάνουν τα επιλεγμένα τμήματα του προστάτη. Η υψηλή θερμοκρασία καταστρέφει μια περίσσεια ιστού του προστάτη. Σε αυτή τη διαδικασία, η αναισθησία συνήθως δεν είναι απαραίτητη, ο κίνδυνος παρενεργειών είναι ελάχιστος.
3. Η μέθοδος για τη θεραπεία των παθολογιών του προστάτη χρησιμοποιώντας τον αποπληθωρισμό της μεταφοράς με υδρατμούς (θεραπεία Rezum) -Αυτή η διαδικασία χρησιμοποιεί θερμική ενέργεια για να καταστρέψει την περίσσεια του ιστού του προστάτη. Σε αυτή την περίπτωση, το αποστειρωμένο νερό θερμαίνεται σε θερμοκρασία ακριβώς πάνω από το σημείο βρασμού σε μια ειδική φορητή συσκευή όταν γίνεται ατμός. Αυτός ο ζεστός ατμός στη συνέχεια προκαλεί τον γρήγορο θάνατο των κυττάρων. Η θεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί στο γραφείο του γιατρού υπό τοπική αναισθησία. Μετά τη διαδικασία, μπορείτε να έχετε μια πρόσμιξη αίματος στα ούρα για κάποιο χρονικό διάστημα. Πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσετε έναν καθετήρα για αρκετές ημέρες. Η οδυνηρή ή συχνή ούρηση μετά τη διαδικασία θα πρέπει να περάσει μετά από περίπου 3 εβδομάδες. Οι σεξουαλικές παρενέργειες, όπως η στυτική δυσλειτουργία, είναι απίθανη.

Παραδοσιακές χειρουργικές επεμβάσεις

Οι χειρουργικές επεμβάσεις κατά την αφαίρεση μέρους του ιστού του προστάτη διεξάγονται με την αναποτελεσματικότητα άλλων μεθόδων θεραπείας με εκφρασμένα συμπτώματα (π.χ. με πλήρη αδυναμία ούρησης). Αυτό περιλαμβάνει:

• Μεταρροή Prostataresection (Turp)

  Το TURP είναι μια από τις πιο συνηθισμένες λειτουργίες στο DHC. Κατά τη διάρκεια αυτής της λειτουργίας, ο χειρουργός εισάγει ένα ειδικό λεπτό εργαλείο μέσω του κεφαλιού του πέους στην ουρήθρα μετά την αναισθησία. Με αυτό το εργαλείο, ο γιατρός αφαιρεί τον υπερβολικό ιστό του προστάτη. Μετά τη διαδικασία, ένας καθετήρας συνήθως πρέπει να χρησιμοποιείται για 1-2 ημέρες. Η επίδραση μιας τέτοιας θεραπείας διαρκεί συνήθως 15 χρόνια ή περισσότερο. Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε άλλη λειτουργία, το TURP έχει συσχετισμένες παρενέργειες και αναισθησία που χρησιμοποιούνται στην παρέμβαση με ορισμένο κίνδυνο. Οι παρενέργειες του TURP μπορούν να περιλαμβάνουν οπισθοδρομική εκσπερμάτιση, στυτική δυσλειτουργία, λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος μετά από λειτουργία και ακράτεια στα ούρα. Η πλήρης αποκατάσταση διαρκεί 4 έως 6 εβδομάδες.

• Λέιζερ -Διευθυντής του προστάτη

  Με αυτή την παρέμβαση, ο χειρουργός βάζει ένα λεπτό εργαλείο μέσω του πέους στην ουρήθρα. Το λέιζερ που εισάγεται στο εργαλείο καταστρέφει ένα πλεόνασμα του προστάτη. Ταυτόχρονα, όπως και με τη διαταθαιρετική εκτομή του προστάτη, δεν πρέπει να γίνουν περικοπές. Η ανάκαμψη μετά από την εκκίνηση του λέιζερ είναι πολύ γρήγορη, αλλά μετά από αυτό μπορείτε να έχετε έναν εθισμό στα ούρα και συχνή ή οδυνηρή ούρηση για λίγες μέρες. Η αναισθησία απαιτείται επίσης σε αυτή τη διαδικασία, η οποία σχετίζεται με ορισμένους κινδύνους.

• Διαδικασίες απομάκρυνσης του προστάτη

  Οι εργασίες για την απομάκρυνση του προστάτη κατά τη διάρκεια του DGPZ είναι εξαιρετικά σπάνιες στους άνδρες με την αναποτελεσματικότητα όλων των άλλων μεθόδων θεραπείας. Τέτοιες λειτουργίες σχετίζονται με σημαντικούς κινδύνους και παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένης της ούρησης, των παραβιάσεων της στυτικής λειτουργίας και των σοβαρών επιπλοκών κατά τη διάρκεια της ίδιας της λειτουργίας.

Επιπλοκές

Η έλλειψη έγκαιρης ιατρικής περίθαλψης στο DGPG μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη σοβαρών επιπλοκών, όπως:

• Για να ουρλήσετε ξαφνικά και πλήρη ανικανότητα (καθυστερημένα ούρα, Anuria). Σε αυτή την κατάσταση, μπορεί να χρειαστεί να εισέλθετε σε έναν καθετήρα στην ουροδόχο κύστη προκειμένου να παρέχετε εκροή ούρων από μια υπερπλήρη ουροδόχο κύστη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χειρουργική επέμβαση μπορεί επίσης να είναι απαραίτητη για τη μείωση της επέκτασης της μείωσης των ούρων.
• Λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Η αδυναμία να αδειάσει εντελώς την ουροδόχο κύστη μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο λοιμώξεων στην ουροφόρηση.
• Οι πέτρες της ουροδόχου κύστης. Οι πέτρες στην ουροδόχο κύστη σχηματίζονται επίσης επειδή η ουροδόχος κύστη δεν μπορεί να αδειάσει εντελώς. Οι πέτρες μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη λοιμώξεων, τον ερεθισμό της ουροδόχου κύστης, τη ρύπανση του αίματος στα ούρα και άλλες δυσκολίες στην εκροή ούρων.
• Ζημιά στην ουροδόχο κύστη. Η φούσκα μπορεί να τεντωθεί με ελλιπή εκκένωση, γεγονός που οδηγεί σε αποδυνάμωση του μυϊκού σας τοίχου με την πάροδο του χρόνου. Ως αποτέλεσμα, η φούσκα δεν μπορεί να είναι σε θέση να συμπιέσει σωστά, η οποία γίνεται η αιτία περαιτέρω δυσκολιών στην εκκένωση της.
• Βλάβη στα νεφρά. Η καθυστέρηση των ούρων μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της πίεσης στην ουροδόχο κύστη και στην εκροή αντίστροφης ούρων στους νεφρούς, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε άμεση βλάβη ή να αυξήσει τον κίνδυνο μολυσματικών ασθενειών. Τέτοιες επιπλοκές είναι εξαιρετικά σοβαρές και μπορούν να παραμείνουν μια ζωή.

Στους περισσότερους άνδρες με αυξημένο αδένα του προστάτη, αυτές οι επιπλοκές αναπτύσσονται εξαιρετικά σπάνια. Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι πολλές επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της οξείας αποθήκευσης ούρων ή βλάβης στους νεφρούς, μπορεί να αποτελέσει σοβαρή απειλή για την υγεία και τη ζωή τους. Εάν συμβούν συμπτώματα της νόσου, συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό.

Δίαιτα και πρόληψη της ανάπτυξης του αδενώματος του προστάτη

Δυστυχώς, δεν υπάρχει αξιόπιστος τρόπος για να αποφευχθεί η ανάπτυξη του προστατευτικού, αλλά η αύξηση της αύξησης του προστάτη μπορεί να χάσει βάρος και τη σωστή διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε φρούτα και λαχανικά στη διατροφή. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι η υπερβολική ποσότητα λιπώδους ιστού στο σώμα μπορεί να αυξήσει το επίπεδο ορμονών και άλλους παράγοντες του αίματος και να διεγείρει την ανάπτυξη των κυττάρων του προστάτη. Η σταθερή σωματική δραστηριότητα βοηθά επίσης στον έλεγχο του βάρους και του επιπέδου των ορμονών, γεγονός που μειώνει τον κίνδυνο ενός αδενώματος του προστάτη.